Laat U even weten dat ik het goed maak. Ik zit ver van huis. Zal de moed er maar inhouden en ons vaderland verdedigen. Zal zoo gauw ik kan een brief schrijven, maar nu geen tijd. Vele groeten aan allen maar vooral aan mijn dierbare ouders. Het adres is steeds hetzelfde, doet Corry de groeten en zeg tegen haar dat Jopie het goed maakt.

Het was in den namiddag van den 26 augustus 1939, dat ik opgeroepen werd in Militairen Dienst (Vóór-Mobilisatie) en mij moest melden te Udenhout. Mede-opgeroepenen waren een dertigtal militairen (kader en manschappen), welke gezamenlijk de voorbereidende werkzaamheden moesten verrichten voor de op te richten 7e Compagnie Wielrijders. De eerste die zich in den avond van den 26en augustus op het Gemeentehuis te Udenhout kwam melden, was: Johan de Coster, geboren den 22en januari 1914 en wonende te 's Hertogenbosch, Frederik Hendriklaan No. 64.

Het feit, dat hij onmiddellijk aan den oproep van het Vaderland gehoor gaf, kenmerkte hem reeds ten als een plichtsgetrouw soldaat. Zoo was het ook in zijn verderen diensttijd.

Bij een op te richten onderdeel is het altijd moeilijk een keuze te doen voor die functies, waarvoor geen specialisten-opleiding in het Leger bestaat; men moet dan afgaan op indrukken. Vanwege den gunstigen indruk, die Johan de Coster op mij maakte, werd hij te werk gesteld als schrijver op het Compagniebureau. Een post van vertrouwen, omdat het nu eenmaal niet anders kan of ook een schrijver op een Compagniesbureau krijgt inzage van verschillende stukken en hoort gegevens, welke niet voor openbaarmaking bestemd zijn.

Dit vertrouwen heeft hij nooit beschaamd; hij was eerlijk en openhartig, was meegaand en gewillig en waar het mogelijk was, was hij zijn krijgsmakkers in alles ter wille, steeds bereid tot helpen.

De oorlog plaatste De Coster wederom in de rij naast zijn krijgsmakkers, hij had pen en papier verwisseld met karabijn en handgranaten. Hij trok gelijk op met hen, die voorheen zijn slaapmakkers waren, thans waren zij gelijk. Het Vaderland vroeg offers.

Vrees kende hij niet. Het was dan ook in de voorste linie, dat Johan de Coster viel voor het Vaderland, in den vroegen morgen van den 13en mei 1940, tijdens een hevig bombardement nabij Dubbeldam.

Johan de Coster had aan het Vaderland gegeven het beste, wat men geven kan „Zijn Leven”.

Johan de Coster was een trouw Vaderlander, een goed Soldaat en een waarachtig Kameraad.

Wij gedenken hem in onze Gebeden.